Mijn zoon Ruben (thuis ‘Ruub’ genoemd) appte, of ik wilde komen op een evenement van de Raad bij RSG: ‘Balt die fust, je moeder soos’.  Ik moest even navragen bij mijn andere zoon wat dat ook weer is, ‘balten’. Oh, eigenlijk is dat gewoon heel veel bier drinken? Ik moest wel even slikken. Zag ik me daar een fust leeg drinken? Ik sta na 2 biertjes al op mijn kop. Gelukkig was daar mijn redding: “Maar Ruub, ik kom met de auto hoor!” 

Een week later kreeg ik weer een appje van zoonlief. Of ik wilde meewerken aan een promotiefilmpje voor het feest. En of ik dan een biertje wilde opdrinken en afsluiten met: “Mannen, beleid!”. Geen idee wat het betekent, maar ach. Ik ben de beroerdste niet. “Het moet wel Jupiler zijn hoor” aldus manlief. Geen idee waarom dat dan weer nodig was, maar daar ging ik. Manlief filmde mij terwijl ik (heel stoer) een paar slokken bier dronk. 

Weer een paar dagen later kreeg ik het filmpje toegestuurd door Ruub en ik moet toegeven, wat was het een grappig gezicht, al die moeders die een biertje drinken en met een gezicht als een groot vraagteken afsluiten met ‘Mannen beleid!’ En prachtig gemaakt hoor, dat filmpje. Ze hebben het er maar druk mee, dacht ik en kon een ‘hoe is het met de studie?’ nog net inslikken.

Toen het dan eindelijk zover was, 20 november, was ik wel blij dat ik in die mensenmassa enkele moeders herkende. “Verrek, die stonden op de film!” Dit gaf een vertrouwd gevoel en brak het ijs. We hadden iets met elkaar gemeen; die zonen van ons die ons zover kregen dat we zelfs voor hen op de film gingen. 

Toegegeven, ik moest wel even wennen aan die grote tafels met frites, kip en salade. En aan de jonge mannen die met een stalen gezicht de avond doorbrachten met hun broek op de enkels (“Ruub, die krijgen een blaasontsteking!”). En aan de plakkerige vloeren en de vele meters bier die voorbij kwamen. Mijn zoon had er een of ander ingewikkeld verhaal bij, over ‘movember’ en het goede doel enzo, maar ondertussen ging het bier er aardig in, ‘voor het goede doel’. (Túúúúrlijk Ruub…)

Maar toen ik eenmaal geacclimatiseerd was en met de andere moeders had gekletst, werd het een heel leuke avond. Wat werden we verwend door onze zonen. We kregen een heus ‘moederdagknutselwerkje’… zo schattig! En twee moeders deden een wedstrijd waarbij hun zonen het tegen elkaar opnamen tijdens een strijkwedstrijd. En mijn eigen zoon moest uit 6 moeders geblinddoekt zijn eigen moeder herkennen na een knuffel, iets waar hij glansrijk voor zakte…. Hij koos de enige man in het gezelschap als zijn moeder…. Snik… daar sloof je je als moeder dan 21 jaar voor uit….

Toen de 2 uur die er waren uitgetrokken voor de moeders, voorbij waren, werden we door Raadslid Gijs apart genomen. Hij vertelde dat de moeders van harte welkom waren om te blijven, maar dat we niet moesten schrikken want nu zou het echte werk beginnen; het ‘balten’. Zo zorgzaam van hem om ons te waarschuwen! We hebben het nog even afgekeken, maar nee, balten is aan de meeste moeders niet besteed. Met een ‘tot volgend jaar’ namen de moeders afscheid van elkaar. Terwijl ik naar mijn auto terug liep kon ik een big smile niet onderdrukken. Die mannen hebben het maar goed met elkaar. En die studie? Ach ja, die zal toch ook wel een keer afkomen?

Mannen, beleid!

Ankie van Hezewijk
Moeder van Ruben van den Broek