‘Huifbedrijden het leukste halfuurtje van de week’

ROSMALEN – Stichting Huifbed de Meierij werkt sinds december vanuit een nieuwe plek op het terrein van de Binkhorst. Op vrijdag 30 juni wordt de nieuwe accommodatie aan het Spechtenpad officieel geopend in het bijzijn van het bestuur van Cello, de vrijwilligers en de vele sponsoren. Een reportage over een bijzondere plek.

Door Ankie van Hezewijk

Sinds kort staan er naambordjes ‘huifbedrijden’, en dat is maar goed ook, want het ligt midden in de bossen op het terrein van de Binkhorst. Het is zaterdagmorgen en in de kantine zitten de vrijwilligers aan de koffie. Snel tussen de bedrijven door want het is een komen en gaan van huifbedkarren.

Huifbedrijden

Huifbedrijden is een ontspannende activiteit. Op de ruggen van twee getrainde paarden ligt een dek. De cliënt ligt op het dek en voelt de warmte van de paarden. Doordat de cliënt rustig heen en weer beweegt, is het alsof hij een massage krijgt. Bovendien stimuleert huifbedrijden de bloedsomloop, wat goed is voor je lichaam. Het huifbed wordt bestuurd door een menner, en er gaat ook een begeleider mee.

Harry Heerkens, vader van de 33 jarige Sander, schuift ook aan. Sander is ernstig meervoudige beperkt. Hij zit de hele dag in zijn rolstoel, contact is moeilijk. Heerkens komt iedere week op zaterdag met zijn zoon naar de ‘manege’. “Ik zie dat het goed is voor Sander. Hij zit altijd verkrampt in zijn rolstoel en het is de enige manier waarop hij al zijn spieren ontspant. En daarom is het ook goed voor zijn stoelgang. Omdat hij altijd stil zit in de rolstoel is dat vaak een probleem.”

Voorzitter Alain Galiart is vooral belast met het vinden van sponsoren: “Voor mijn zoon is alles vanzelfsprekend; voetballen, naar de camping, alles kan. Mensen met een ernstige meervoudige beperking vallen echter overal buiten. Zij kunnen niet terecht op een Special Olympics, voor hen is er niets. Ze zijn afhankelijk van subsidies en vrijwilligers. Dat motiveert me enorm om me voor hen in te zetten.”

Als we buiten hoefgetrappel horen, is het tijd voor de rit van Sander. Iedereen slaat de laatste slok koffie achterover en gaat aan de slag. Vader duwt zijn zoon in zijn rolstoel naar de naastgelegen ruimte waar stellages op hoogte zijn. Met behulp van de tillift, tilt hij hem op het huifbed in de huifkar waarin hij ligt op een zeil met dekens en kussens. Sam en Moos, twee Tinkers, een middelgroot paardenras met een wat grotere pas, trekken de kar. Heerkens neemt plaats naast de menner en dan verdwijnen ze tussen de bomen van het terrein van de Binkhorst.

Trots op resultaat

Het was Marleen van Uden die in 1999 samen met Jan van Breugel het initiatief nam tot het opzetten van het huifbedrijden. Ze werkt bij Cello en zag in de praktijk dat er voor de ernstig meervoudig beperkten weinig mogelijkheden voor activiteiten zijn. Dit in combinatie met haar grote hobby paarden, en de goede resultaten die elders werden behaald met het huifbedrijden, maakte dat zij de Stichting Huifbed de Meierij oprichtte. Ze is nu, ruim vijftien jaar verder, trots op het resultaat. “Het project draait in zijn geheel op vrijwilligers en daardoor kunnen we de kosten laag houden. Dankzij de inzet van velen hebben we nu zo’n prachtige accommodatie met een snoezelruimte. Daarnaast ben ik blij met de steun die Cello altijd gegeven heeft.”

Terug aan de koffie, waar gastheer Rob Roeters de koppen nog eens bijtankt. Een gedreven club vrijwilligers met het hart op de goede plek. Zoals Adri en Ineke Timmermans, al 10 jaar vrijwilliger. Adri is de man met de gouden handjes, hij heeft een aantal huifbedden zelf gemaakt en met collega-vrijwilliger Reijn van Berkel de stellages gebouwd. Het echtpaar krijgt veel voldoening uit het werk. “Je ziet aan de ogen dat de cliënten het fijn vinden. Je kunt echt iets voor ze betekenen.” Mario Swanenberg valt hen bij: “Een moeder zei: ‘Dit is voor mijn zoon het leukste halfuurtje in de week.’ Daar doe je het voor!”

Als we het driftige trappelen van de hoeven van de shetlandponys horen, stuiven de vrijwilligers op. Werk aan de winkel!