Basisschool de Hobbit

Henny Pinkse onderwijsvrijwilliger van het jaar

ROSMALEN – D66 Raadslid Bilal Kaya verraste Henny Pinkse op 8 mei met de onderscheiding Onderwijsvrijwilliger van het Jaar. Een aantal medewerkers had hem genomineerd vanwege zijn inzet als klus-opa op basisschool de Hobbit. De hele school zong hem toe in een speciaal ‘Henny-klus lied’.

Door Ankie van Hezewijk

Vrijdagmiddag 15.00 uur. Drukte, want zondag is het Moederdag! In het handenarbeidlokaal wordt driftig gezaagd, geplakt en geschilderd. Henny zit gebogen over een plankje waar hij een hartje uit figuurzaagt. Een leerling uit groep acht staat er geconcentreerd bij te kijken. “Dit moet je nog even goed schuren en dan kun je het op het lijstje plakken”. De leerling laat met trots zijn fotolijstje zien dat zijn moeder zondag gaat krijgen. Het lijstje was klaar, maar het was iets te saai. Dus besloten Henny en de knul er nog gauw een hartje op te plakken. Want hartjes, die kunnen moeders niet genoeg krijgen.

Henny werkte als administratieve kracht op het Provinciehuis. Maar als hij eerlijk is, lag zijn hart eerder bij de bouw en techniek. In en om het huis was hij altijd bezig met klussen, tuinieren en de beesten verzorgen. Toen de mogelijkheid er was, ging hij met vervroegd pensioen. Ook omdat hij dan meer tijd had om voor zijn zieke vrouw te zorgen.

Kluslijst

In de docentenkamer hangt een kluslijst. Docenten schrijven er dingen op die moeten gebeuren. TL-lamp kapot, afvoerputje verstopt, whiteboard ophangen, gordijn ophangen. “Als we Henny niet zouden hebben, zou de hele school instorten, zei een leerling laatst!” vertelt Henny.

De zorg voor zijn vrouw was intensief en Henny besefte dat hij een eigen bezigheid moest blijven houden. Via een buurvrouw kwam hij als ‘klus-opa’ op de Hobbit terecht. “Ik vond het fijn om iets om handen te hebben wat niet met zorg en ziekte te maken had. Het werken op de school met al die jonge mensen bracht me even in een andere wereld.” Vorig jaar is zijn vrouw overleden. Om wat afleiding te hebben helpt hij nu ook iedere vrijdag bij de lessen handvaardigheid van groep 7 en 8.

Henny is graag gezien op school. Niet alleen vanwege zijn handige klushanden die alles fixen in de school, maar ook vanwege zijn vriendelijke uitstraling. Zijn levensmotto is ‘probeer aardig te zijn voor een ander, dan is die ander ook aardig voor jou’. Alle kinderen kennen hem en voor iedereen heeft hij een vriendelijk woord. Hij probeert ze te stimuleren. “Als een leerling zegt dat hij iets niet kan, laat ik het hem toch zelf proberen. Ik geef complimentjes. Je kunt altijd meer dan je zelf denkt.”

Schijnwerper

En zo stond Henny, die zegt liever op de achtergrond te blijven, ineens in de schijnwerpers. Naar school gelokt in verband met iets met de riolering, stond hij daar op het podium. Hij werd toegesproken door het raadslid en er waren bloemen en taart. Maar het mooiste was toch het ‘Henny-klus lied’ dat door alle leerlingen en docenten luidkeels werd gezongen. Als hij er aan terugdenkt komt er een brede glimlach op zijn gezicht.

Expositie ‘Hoe Kijkt Autisme’

Ketelaar: ‘Meer begrip tussen mensen met en zonder autisme’

ROSMALEN – Fotograaf Ivo Ketelaar exposeert in Perron 3 met de tentoonstelling ‘Hoe Kijkt Autisme’. Hij wil met de foto’s laten zien hoe een autist naar de alledaagse werkelijkheid kijkt en welke emoties beelden bij een autist kunnen oproepen. “Want dat een autist geen emoties zou hebben klopt niet. Autisten weten soms alleen niet hoe ze te uiten.”

Het boek waarin bezoekers een reactie op de tentoonstelling achterlaten, spreekt boekdelen. De expositie loopt nu bijna 2 weken, en het boek is al voor bijna de helft volgeschreven. Conclusie: de tentoonstelling loopt goed, én roept veel op bij de bezoekers. Emotionele reacties en bedankjes aan het adres van de maker, Ivo Ketelaar.

Reacties zoals: ‘Als kind met A.S.S. (Autisme Spectrum Stoornis, red.) vind ik dit een mooie tentoonstelling. Ik herken mezelf in veel foto’s. Ik hoop dat veel mensen dit zien zodat ze ons beter begrijpen door deze tentoonstelling’. Of deze: ‘Mooie foto’s en de uitleg erbij maakt het voor een niet-autist inzichtelijk. Veel dank!’.

De vele reacties ontroeren Ketelaar. Hij krijgt er vochtige ogen van. Ketelaar is beroepsfotograaf, getrouwd, vader van twee zoons, én heeft Asperger, een vorm van autisme. Net als zijn vrouw en twee zoons trouwens, dus ja, zo’n tentoonstelling die er opeens tussendoor komt ontregelt het hele gezin. Het was tijdens een gesprek met de heer Kagie, wethouder van Zorg en Welzijn, dat hij op het idee kwam deze tentoonstelling te maken. Met hulp van de gemeente ’s Hertogenbosch en Perron 3, kwam de expositie er ook echt.

“In de loop der jaren heb ik regelmatig foto’s gemaakt waarvan ik niet wist wat ik ermee ging doen, maar ik móést die foto’s maken. Zoals een duif eenzaam hoog tussen de takken van een boom. Of een paar mensen die liepen in een sneeuwlandschap. Iets raakte mij in die beelden. Nu begrijp ik waarom, ze geven een gevoel weer dat hoort bij autisme.” Toen wethouder Kagie hem vroeg of hij nog iets voor hem kon betekenen, stelde Ketelaar deze expositie voor. Alles viel op zijn plek, opeens was glashelder wat hij met de foto’s ging doen, waar ze al die jaren voor bedoeld waren.

Begrip en herkenning

Met de tentoonstelling hoopt Ketelaar meer begrip te kweken tussen mensen met en zonder autisme. “Er is veel eenzaamheid onder autisten, omdat ze zich vaak niet thuis voelen. De ander begrijpt hen vaak niet. Ik wil laten zien hoe mensen met autisme denken en naar de wereld kijken. Bijvoorbeeld de foto van het kolkende water. Die staat voor mij voor drukte. Mijn hoofd staat nooit stil, alle prikkels krijg ik binnen. Daar word ik wel eens doodmoe van. Dit stuit soms op onbegrip door de omgeving, die snappen niet dat ik moe ben. Dankzij deze foto en het bijschrift hoop ik op meer begrip.

Voor de autisten zelf wil ik herkenning bieden. Autisten ervaren vaak dat ze anders zijn dan anderen. Door de foto’s hoop ik dat ze zien dat er meer mensen zijn die denken zoals zij.”

Op reis

Het succes van de expositie overdondert Ketelaar enigszins. “Uit alle reacties blijkt dat er zowel vanuit de autisten en de mensen zonder autisme behoefte was aan zo’n tentoonstelling. Er zijn al diverse verzoeken van andere instellingen en gemeenten die interesse hebben, dus er zijn plannen om met de foto’s op reis te gaan door het land.”

De expositie is nog te zien tot en met 23 juni in Perron 3, Hof van Hollantlaan 1 in Rosmalen. Voor de openingstijden gelden die van Perron 3. Toegang is gratis.